سرمایه ی محبت زهراست دین من / من دین خویش را به دو دنیا نمیدهم گر مهر و ماه را به دو دستم نهد فلک / یک ذره از محبت زهرا نمیدم نزدیک شدن به ایام شهادت بانوی دو عالم بر همگی تسلیت باد@

نگاه سرد مردم بود و آتش   صدا بین صدا گم بود و آتش   بجای تسلیت با دسته ی گل   هجوم قوم هیضم بود و آتش

بعد از این خورشید می ماند غریب   می تراود از لبش ام یجیب   از مشرق قلبم رسیده فاطمیه   رخت عزایم کو ، رسیده فاطمیه   شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

دل از غم فاطمه توان دارد ، نه   و ز تربتِ او کسی نشان دارد ، نه   آن تربتِ گمگشته به بَر ، زوّاری   جز مهدی صاحب الزمان دارد ، نه

من با که گویم این که بهارم خزان شده   ماهم به خاک تیره غربت نهان شده   بانوی بی نشان که به هرسو نشان ز اوست   رفت از برم به قامت همچون کمان شده

از ازل تاج شرافت را به زهرا داده اند   مهر تایید شفاعت را به زهرا داده اند   آل حیدر یک طرف زهرای اطهر یک طرف   پاسداری از ولایت را به زهرا داده اند

گر بمیران مرا جانان دوباره جان دهد / می دهم صد بار دیگر جان برای فاطمه . . .   یا فاطمه الزهرا

آنان که غمار عشق را می بازند  / در سینه بنای حسرتی می سازند   بنگر به قداست و صفای گل سرخ /  سادات جهان به فاطمه می نازند

رفتی تو و زینبت ز غم می سوزد / آتش ز نوایش به دلم افروزد   این خانه عزاخانه شود بار دگر / هر گاه نگاه خود به در می دوزد   شهادت حضرت زهرا (س) بر شما تسلیت باد

غُربت آبادِ دیار آشناییها، بقیع!   همدم دیرینه غم هاى ناپیدا بقیع!   در تو حتّى لحظه ها هم بى قرارى مى کنند   اى تمام واژه هاى درد را معنى، بقیع!

دلم را با غم مادر نوشتن / غبار چادر خاکی نوشتن   خدا بر بیرق عشاق زهرا(س) / نوشت این طایفه شاه بهشتند . . .

در زمانیکه زمان یاد ندارد چه زمان / و مکانیکه مکان یاد ندارد چه مکان   دل من در بی یک واژه ی بی خاتمه بود / اولین واژه که آمد به نظر فاطمه(س)بود

ای تاج سر عالم و ادم زهرا / از کودکیم دل به تو دادم زهرا   ان روز که من هستم و تاریکی قبر / جان حسنت برس به دادم زهرا . . .

فاطمیه آمدوآن مونس و همدم کجاست؟ شمع میپرسد ز پروانه گل نرگس کجاست؟   در عزای مادرت یابن الحسن یکدم بیا ، تا نپرسد این جماعت بانی مجلس کجاست

اگر محور به هر امکان علی بود / ولی بر فاطمه مهمان علی بود   کنار تربتت مظلومه زهرا / سر شب تا سحر گریان علی بود . . .

ز سوز دل کنم گریه برایت / که دیگر نشنوم زهرا صدایت   در و دیوار خانه با نگاهم / بیادم آورد آن ناله هایت